Paco de Lucía’nın miras bıraktıklarından.. Paco Peña' dan sonra şu an yaşayan en iyi gitarist bence. Yakın zamanda CRR’da konserde izleme fırsatı bulduğum için şanslı hissediyorum, dinlerken boyut değiştiriyorsunuz. Her biri arasında 8-9 sene olan son üç albümünü döne döne dinlediğim için ezberlediğim, genellikle kitap okurken dinlediğim için okuduğum bazı kitaplarla özdeşleşen albümler diyebilirim. 2009 albümünü dinlerken okuduğum Orhan pamuğun “mevlut” unun (kafamda bir tuhaflık) hayatının atmosferine tam uyum sağlayan auttorretrato gibi. Bu parça bir önceki albümden de olsa en çok bunu dinlediğim için bunu paylaşmak istedim.

Sözleri de şöyle;

Érase una vez
Un barco de papel
Perdio...
érase una vez
Un hombre de cartón herío
érase una vez una playa sin mar
Sin niños
érase una vez que me mire al espejo
Hundío
Érase una vez
Un barco de papel
Perdio...
érase una vez
Un hombre de cartón herío
érase una vez una playa sin mar
Sin niños
érase una vez que me mire al espejo
Hundío
Amarga es la espina
Clavada en mi alma
Recuerdo imborrable
Que a mi me mata
Amarga es la espina
Clavada en mi alma
Recuerdo imborrable
Que a mi me mata
Érase una vez
Un barco de papel
Perdio...
érase una vez
Un hombre de cartón herío
érase una vez una playa sin mar
Sin niños
érase una vez que…

Bir Zamanlar
Bir kağıt tekne
Kayıp...

bir Zamanlar
Yaralı bir karton adam
bir zamanlar denizsiz bir plaj vardı
Çocuksuz
bir zamanlar aynaya baktım
Acıttı

Bir Zamanlar
Bir kağıt tekne
Kayıp...

Acı diken
Ruhumda sıkışmış
Silinmez bellek
Bu beni öldürüyor
Acı diken
Ruhumda sıkışmış
Silinmez bellek
Bu beni öldürüyor
Bir Zamanlar
Bir kağıt tekne